XUJO IYO NIN GUUR DOONA
Laba nin ayaa saaxiib ahaa muddo dheer. Isku meel ayey ku soo koreen. Labadan nin ayaa ehel/qaraabo ahaa. Labduba waxy da’doodu ahay 30 jir. Labadan nin midkoodna ma guursan. Midba ka kale ayuu ku oran jiray, “adigu iga hor guurso.” Nin kasta wuxuu rabay in uu ogaado wanaaga iyo dhibaatada guurku leeyahay. Muddo ayey sidaas ahaayeen. Dadkii ehelkooda/qaraabadooda iyo saaxiibadood ayaa ku dhiirin jirey in ay guursadaan. Berigii hore raggu dhakhso ayey u guursan jireen. Marka lala kaftamayo waxa lagu dhihi jiray, “fulayaal ayaa tihiin, naagaha ayaad ka baqaneysaan.” Ragga qaar baa ku oran jiray, “malaa meesha waxba kuma haysaan.” Laban nin waxay ka dhasheen reero faqri ah. Beriiigii hore hablaha waxa laga bixin jiray boqol halaad oo geela iyo faras. Mar-mar-na waxa loo raacin jiray bunduq(gun). In kasta oo labadan nin ay tolkood(ehelkood) u ballan qaadeen in ay caawin doonaan haddii ay guursadaan, hadana wey ku dhiiran kari waayeen in ay tallaadaas qaadaan. Hablihii ayaa bilaabay in ay la kaftamaan. Arintan ayaa noqotay wax dadkii tuulada degenaa ay ku sheekeystaan. Waxa la oran jirey Sugule iyo Salaan. Maalin maalmaha ka mid ah ayuu Sugule geelii keligii raacay. Wuxu la kulmay gabar dhaan wada. Waa la is-wareystey. Waxay u sheegtey…